Bakczysaraj, od XV do XVIII stolica Chanatu Krymskiego. Skrywające niezwykłe dziedzictwo historyczne miasto położone jest u stóp Gór Krymskich, w południowej części Półwyspu Krymskiego. Liczy 27 tys. mieszkańców (2018). Lata świetności Bakczysaraju przypadają na czasy panowania Tatarów. Do dziś możemy zobaczyć tutaj Pałac Chanów Krymskich z Wielkim Meczetem Chan-Dżami (Biyuk Han Cami). Choć, o dziwo obiekt ten wciąż nie został wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa, to Organizacja Narodów Zjednoczonych do spraw Oświaty, Nauki i Kultury w ostatnich latach pilnie przygląda się pałacowi. Dzieje się tak ze względu na doniesienia o niszczeniu tatarskiego dziedzictwa przez okupujących Krym Rosjan. Pałac chanów to niejedyny obiekt przyciągający turystów z całego świata do Bakczysaraju. Na obrzeżach miasta znajduje się inne... miasto.
Skalne miasto Czufut-Kale (Çufut Qale) wykute zostało na piaskowcowym płaskowyżu ograniczonym urwiskami o wysokości do 30m. Charakteryzuje się bogatą i mętną historią. Założenie osady datuje się na VI wiek, ale wskazanie założycieli jest wciąż niejednoznaczne. Najczęściej podaje się Cesarstwo Bizantyjskie bądź miejscowych Alanów. Niejasne są też późniejsze losy miasta. Wiadome jest, że w czasach nowożytnych zamieszkiwali tu Tatarzy, Ormianie i Karaimi. Ostatecznie skalne miasto opustoszało na przełomie XIX-tego i XX-tego wieku. Wcześniej zdążyło zwrócić uwagę samego Adama Mickiewicza, który swoją podróż do Czufut-Kale opisuje w Sonetach krymskich, w wierszu XV. Droga nad przepaścią w Czufut-Kale. Sam Bakczysaraj opisywany jest zaś w sonecie VI. i VII.
W okolicach skalnego miasta znajduje się jeszcze jedna wielka atrakcja Krymu - Monaster Zaśnięcia Matki Bożej zwany Monastyrem Uspieńskim. Także w tym przypadku, historia obiektu nie jest jasna. Prawdopodobnie został wykuty w skale przez greckich mnichów w VIII wieku n.e. W dalece późniejszych wiekach rozbudowany o zabudowania przyklasztorne. Zamknięty przez bolszewików w 1921 roku. Przywrócony Cerkwi prawosławnej w 1993 roku.