Harbin to miasto w północno-wschodnich Chinach, nad rzeką Sungari, w Mandżurii, pełniące funkcję stołeczną prowincji Heilongjiang. Założone w 1898 roku przez polskiego inżyniera Adama Szydłowskiego (pierwszego prezydenta miasta) podczas budowy Kolei Wschodniochińskiej. Znaczącą część mieszkańców stanowiła wówczas mniejszość polska, sprowadzona tu w celu budowy kolei. Choć trudno w to uwierzyć, w pierwszej połowie XX-tego wieku funkcjonowały tu polskie szkoły, kościoły, kluby sportowe i prasa. Oczywiście, tereny te należały wówczas do Cesarstwa Rosyjskiego. Wpływy rosyjskie widoczne są tu do dziś, przede wszystkim w architekturze miasta, wyraźnie różnej od przeciętnych chińskich metropolii. Tym bardziej, że w trakcie rewolucji bolszewickiej, miasto stało się miejscem recepcji uchodźców, w szczególności niemieckich i rosyjskich Żydów. Najważniejszymi zabytkami są cerkiew Św. Zofii oraz cerkiew Opieki Matki Boskiej. W pewnym sensie kultywowane są także tradycje rosyjskie, choć najbardziej znane święto Kreszczenie, odbywające się 19tego stycznia każdego roku, już dawno utraciło swój pierwotny charakter. Niegdyś polegało na wznoszeniu wykutych z lodu rzeki Sungari krzyży. Dziś, w gwoli ateistycznych chińskich idei, obchodzone jest jako komercyjny Festiwal Rzeźb Lodowych.
W 1932 roku miasto zostało zdobyte przez Japończyków, w 1945 odbite przez Rosjan, a w 1946 przekazane władzom Chin.
Obecnie Harbin liczy 5,015 mln mieszkańców (2016). Stanowi ważny ośrodek przemysłowy kraju. Pełni także funkcje portu lotniczego. Transport publiczny oparty jest na trzech liniach metro (2024), najstarszy odcinek został oddany do użytku w 2013 roku.