Miejscowość w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, w gminie Świdnica (po prawej herb gminy). Liczy około 1 tys. mieszkańców (2019). Od miasta Świdnica oddalona o około 12 km. Do 1975 roku Lutomia Górna wraz z Lutomią Dolną stanowiły jedną miejscowość. Najbardziej charakterystycznym obiektem w Lutomii jest okazała ruina wieży kościoła ewangelickiego z XVIII wieku.
W przeszłości panowanie Polski na tych terenach miało miejsce za czasów Piastów. Od 1138 roku ziemie te przynależały do wyodrębnionego z władztwa Piastów - Księstwa Śląskiego, które z czasem uległo kolejnym podziałom i popadło pod kontrolę Czeską (XIV. wiek) i Habsburską (XVI. wiek). Sama Lutomia założona została wcześniej - bo w połowie XII-tego wieku przez rycerza Lutzmanna, podczas wschodniej ekspansji Świętego Cesarstwa Rzymskiego (tzw. I Rzeszy Niemieckiej).
W 1742 roku, w wyniku I wojny śląskiej toczonej o Śląsk pomiędzy Prusami a Austrią ziemie te zostały przyłączone do Prus. Od 1871 roku (wraz z całymi Prusami) włączone do zjednoczonego przez Hohenzollernów Cesarstwa Niemieckiego, a następnie kolejnych niemieckich republik. Od 22 lipca 1944 roku pod panowaniem Polski.


Poniżej zaprezentowano bilet na lokalny transport autobusowy pomiędzy Lutomią (w języku niemieckim Leutmannsdorf) a Świdnicą (niem. Schweidnitz). Niemieckojęzyczne napisy na bilecie świadczą, że pochodzi on sprzed 22 lipca 1944 roku, kiedy to ziemie te znajdowały się jeszcze pod panowaniem III Rzeszy.