Złotów – miasto na Pojezierzu Krajeńskim nad rzeką Głomią, na pograniczu pomorsko-wielkopolskim (woj. wielkopolskie), ca 17 tys. mieszkańców (2023). W źródłach historycznych Złotów pojawia się po raz pierwszy w XIV kronice Janka z Czarnkowa jako Wielatów/Welatow – pod zapisem z dnia dnia 3 listopada 1370 r., jednak badania archeologiczne oraz sama nazwa, pochodząca od plemienia Wieletów i utrwalona następnie do 1945 r. jako niemieckie „Flatow” wskazują na starszą, nawet VIII-wieczną historię osadnictwa na tym obszarze. Jednocześnie już od końca XIV (po raz pierwszy 23 lutego 1372 r. w liście księcia słupskiego Bogusława V do syna Kaźka) w polskich dokumentach zaczęła pojawiać się alternatywna, zbliżona do obecnej nazwa, początkowo w formie Slottow i Slotow, najpewniej wywodzącą się od „słota”, charakteryzującego klimat podmokłych ziem nad jeziorami.
Nadgraniczne położenie było przyczyną burzliwej historii miasta, dwukrotnie celowo palonego – w XV stuleciu przez Krzyżaków i czasie „potopu” przez Szwedów, a następnie rujnowanego podczas kolejnych konfliktów: III wojny północnej, wojny sukcesyjnej oraz wojny siedmioletniej.
Rozwój przemysłowy na przełomie XIX i XX stuleci umożliwiła przechodząca przez Złotów i otwarta w 1871 r. linia kolejowa łącząca Berlin z Królewcem.
W Złotowie od czasów przedwojennych znajduje się pomnik jelenia, będącego heraldycznym symbolem miasta (pierwsze zachowane użycie pieczęci z wyobrażeniem tego zwierzęcia pochodzi z 1549 r.). Postumenty kilkukrotnie zmieniały położenie – obecny został odlany z brązu w 1993 r., a w obecnej lokalizacji, na rondzie obok ratusza znalazł się w 2005 r. Pomnik posadowiony jest na obrotowej platformie i codziennie w południe, po odegraniu z ratusza hejnału miejskiego (a także „na żądanie”, po wysłaniu SMSa na dedykowany numer), obraca się wokół własnej osi przy akompaniamencie godowych ryków.

autor tekstu - Tobiasz Strojek